Dit artikel gaat over een kleuterjuf die vertelt over haar ervaringen met verlies in de klas. In haar derde kleuterklas gebeurde datgene wat geen enkele leerkracht wil meemaken, namelijk eind april verongelukte een kleuter in haar klas. Met hulp van directie, pedagogische begeleiding en lectuur werden activiteiten uitgewerkt om dit met haar kleuters te verwerken.
Dit is heel herkenbaar voor mij, want in de basisschool waar ik zat stierf ook een kleuter heel plots in een auto-ongeval. Het kwam als een slag aan.
Ze vertelt dat wanneer ze het nieuws vernam haar eerste reacties vooral ontkenning waren. Dit herken ik vanuit wat ik heb meegemaakt in mijn basisschool. De reacties waren daar net hetzelfde. Eerst willen we niet geloven dat het 'waar' is. Ze vertelt dat het daarna stilletjes begon door te dringen.
Om haar voor te bereiden op het onthalen van de kleuters heeft de leerkracht enkele bruikbare boeken gezocht. Ook kwam ze samen met directie en andere leerkrachten om te bespreken hoe ze dit gingen aanpakken. Ze vertelt dat niemand al ooit zoiets had meegemaakt. Ze werkten enkele activiteiten uit om in de klas te doen. Daarnaast sprak ze met de directeur af dat hij brieven zou maken om alle ouders uit te leggen wat er gebeurd was en welke activiteiten de school zou uitwerken.
De kleuterjuf vertelt dat het moment dat de kleuters met hun ouders naar school kwamen erg emotioneel was. Ze verzamelden allemaal in een eetzaaltje om op alle vragen te kunnen antwoorden. Daarnaast werd er ook een rouwboek ter beschikking gelegd.
Daarna ging de juf met haar kleuters naar de klas. Daar werd een lang onthaalgesprek gehouden over de overleden kleuter. De kleuterjuf zegt dat ze ervoor gezorgd heeft dat de kleuters voelden dat hun verdriet er mocht zijn en dat ze zelf ook erg verdrietig was. Daarna hebben ze samen tekeningen gemaakt voor de kleuter. Die heeft ze later samen gebundeld en aan de ouders gegeven.
De kleuterjuf heeft ook samen met haar kleuters een herdenkingshoekje gemaakt. De juf spreekt met de kleuters af dat ze ook dingen van thuis mogen meebrengen voor in die hoek te leggen. Ik vind dit ook belangrijk. Bij ons op de basisschool is er ook een herdenkingshoekje gemaakt voor de overleden kleuter.
Ook werken met verhalen vond de kleuterjuf een enorme hulp. Volgens haar helpt het jonge kinderen om te begrijpen wat er gebeurd en roept het bij hen gevoelens op. Het wordt op die manier gemakkelijker om erover te spreken. De kleuterjuf maakt gebruik van de boeken 'Dat is heel wat voor een kat' en 'Verhaal van Prutske'. Deze boeken gebruikte ze als waardeverhaal.
De kleuterjuf vertelt dat ze samen met enkele andere leerkrachten naar de begrafenis is geweest. De ouders van de kleuters hadden liever niet dat ze bij de uitvaartplechtigheid waren. Dit werd door de school gerespecteerd. De juf vertelt dat ze na de plechtigheid terug naar de klas is gegaan en vertelt heeft wat er allemaal was gebeurd. Dit was erg aangrijpend zei ze.
De dag erna hield de kleuterjuf samen met de kleuters een korte afscheidsviering in de klas. Daarna is ze samen met haar kleuters naar het kerkhof geweest. De leerkracht vertelt dat de kleuters hier veel vragen stelden, soms vragen waar zij geen antwoord op wist.
De leerkracht verteld dat ze daarna bewust gekozen heeft om rond een ander thema te werken. Ze zegt dat ze voelde dat de kleuters nood hadden aan iets anders. Ze is wel goed blijven observeren.
De kleuters speelden geregeld wat ze dachten dat er gebeurd was. Dit vonden de leerkrachten erg moeilijk, omdat ze niet goed wisten hoe ze daarop moesten reageren. De kleuterjuf is ervan overtuigd dat de kleuters op die manier hun gevoelens aan het verwerken zijn.
De leerkracht vertelt dat de meeste ouders positief reageerden op de opvang en verwerking die de school hanteerde. Er kwamen ook veel ouders met vragen, waarop de school een zo goed mogelijk antwoord probeerde te formuleren.
Tot slot verteld de leerkracht dat het overlijden van de kleuter een moeilijke periode was voor haar en de kleuters. De leerkracht was zelf erg emotioneel en wilde daarnaast ook de vragen en gevoelens van de gevoelens zoveel mogelijk opvangen. Ze vertelt dat ze veel steun heeft gekregen van collega's en directie. Ook heeft ze veel lectuur doorgenomen waarin ze veel adviezen vond. Als laatste heeft ze ook veel steun gehad aan de pedagogische begeleiding. Het was voor haar een moeilijke, pijnlijke en emotionele periode, maar ook een periode van een enorme rijke levenservaring. Ze hoopt dit nooit meer te moeten meemaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten