STAP 4: Artikel 'Over mist, wolken en wat er gebeurt als je dood gaat'

Ik vond volgend artikel op de blog van het leerkracht. Het pakte me, daarom wil ik het op mijn blog zetten. 

OVER MIST, WOLKEN EN WAT ER GEBEURT ALS JE DOOD GAAT

by Henrike van den Hurck ⋅ 3 Comments

We zitten te praten over het weer. Er hangt een dichte mist en we kunnen dat vanuit ons raam goed zien omdat we een prachtig uitzicht over het veld hebben.
De wolken hangen nu beneden omdat ze komen kijken hoe het met ons gaat,’ zegt een van de kinderen.
‘Maar hoe komen ze dan beneden?’ vraagt een ander.
Tja, dat weet ik natuurlijk ook niet.  Dus ik vraag aan de groep wie daar een antwoord op heeft.
‘De wolken komen met een vliegtuig omlaag.’ ‘Nee hoor, ze worden gewoon heel zwaar en dan zakken ze naar beneden, net zoals dat met een weegschaal gaat.’
‘Aha,’ zeg ik. ‘Maar hoe worden ze dan zo zwaar?’
‘Nou, dan komt er een kleine wolk en  een grote wolk en dan doet die kleine ‘plak!’ zo aan de die grote vast. En dan komen alle andere kleine wolken er ook bij en zo worden ze dan heel groot en zwaar dus dan komt de wolk naar beneden,’ zegt een oudste kleuter.
‘Ik denk dat de wind ze gewoon omlaag blaast omdat hij even alleen wil zijn. Die wolken doen altijd heel druk en dan wil hij rust hebben dus blaast hij ze weg,’ vindt een ander.
‘Als je dood gaat komen de wolken ook naar beneden,’ vertelt iemand. ‘Ja, want dan komen de wolken je halen om naar de hemel te gaan.’
Is de hemel dan heel groot?’ vraagt een jongste kleuter. ‘Want er moeten dan wel heel veel mensen in kunnen!’
‘Tuurlijk,’ verklaart zijn buurman,’want de hemel is net zo groot als onze planeet want daar moeten allebei evenveel mensen in kunnen. Anders is hij al vol als er één heel dik iemand dood gaat en dan kan er niemand meer bij.’

Juist. Dus daar komt al die mist vandaan. Maar nu ontdekken de kleuters een nieuw probleem en het gesprek gaat verder:
‘Als je dood gaat kom je in een kist in de grond. Maar als je naar de hemel gaat, waar blijft die kist dan?’ vraagt een kleuter verward.
‘Die blijft in de grond, alleen je botten blijven er nog in want die heb je dan niet meer nodig,’ weten een paar anderen.
‘Maar ik snap dat niet. Waar blijft dan de rest van je lijf?’ Het blijft toch een serieus probleem.
‘Ja dat gaat dan gewoon weg. Je botten zijn sterker dan je velletje dus je vel gaat weg en je botten blijven liggen.’
‘Maar…hoe lopen de mensen dan zonder botten naar de hemel? Zonder botten ben je helemaal slap!’
‘Ik weet dat,’ orakelt een kleine filosoof. ‘Als je dood gaat word je een beetje doorzichtig en kan de wind je zo wegblazen. Om te zorgen dat je dan toch in de hemel komt komen de wolken je beneden uit je kist zuigen en dan dragen ze je zo naar de hemel toe als ze weer naar boven gaan.’

‘Ja,’ vertelt een kleuter. ‘Want als je al je botten nog hebt ben je te zwaar en zak je door de wolken heen. Dus daarom komen ze alleen naar beneden als iemand dood is om op die ene te letten en die te troosten. Want die kan niet meer naar zijn papa en mama en zijn vrienden. Behalve als die dan al in de hemel zijn. Dan is het wel fijn.’

Het is nog steeds erg mistig buiten. Lieve mensen die onlangs iemand verloren hebben: de wolken zullen goed voor jullie dierbaren zorgen. De kleuters weten het zeker.

(Bron: http://kleuterklasse.nl/?p=226)

Mijn mening over het bericht: 

Het bericht van de leerkracht raakte me onmiddellijk  Je kan eruit leren dat kinderen met veel vragen zitten over de dood. Ze proberen antwoorden te vinden op deze vragen. We zien dat ze vragen hebben rond één van de drie sleutelbegrippen over het abstracte begrip 'dood'. De kleuters stellen vragen rond het niet meer functioneren van het lichaam. Ze vragen zich af wat er met je botten gebeurd en hoe je nog kan lopen in de hemel. De kleuters proberen vat te krijgen op de gebeurtenis. 

Maar dit bericht getuigt er ook van dat kleuters attent kunnen omgaan met verdriet. Kinderen geven in dit bericht volgens mij een hele mooie betekenis aan doodgaan. Zoals de kleuterjuf zegt, kan dit een troost zijn voor mensen die geconfronteerd werden met de dood. 

Ik vind dat de kleuterjuf ook goed optreedt tijdens dit gesprek. Ze laat de reacties vooral van de kleuters komen. Ze probeert ervoor te zorgen dat de kleuters op elkaar reageren. Ze geeft geen pasklare antwoorden aan de kleuters maar speelt de vragen door naar andere kleuters. Hierdoor zorgt ze ervoor dat de kleuters verder gaan nadenken. Ik vind het ook mooi dat ze deze kans grijpt om over de dood te praten. Dit kan, denk ik, voorbereidend werken wanneer kleuters zelf geconfronteerd worden met de dood.