Als voorlopig standpunt rond
het thema “de dood in de kleuterklas” stel ik dat de dood altijd om de hoek schuilt. Elk
jaar sterven er heel wat volwassenen en kinderen. Die mensen zijn steeds een mama,
papa, opa, oma, dochter, zoon, vriend, etc. van andere mensen die alleen achter
blijven. Die mensen komen steeds uit een omgeving waar ze geliefd zijn en waar
een enorme pijn achterblijft omdat zij er niet meer zijn. Net omdat het bij
iedereen kan gebeuren is het volgens mij erg belangrijk dat juffen en meester
hier meer over weten zodat ze kinderen kunnen opvangen en ondersteunen wanneer
het in hun klas voorkomt. Ze kunnen op die manier een beetje voorbereid zijn.
Het is volgens mij heel
belangrijk om kleuters niet van verdriet weg te houden. Kleuters detecteren
instinctief zeer snel wanneer er iets mis is en dit kan voor verwarring zorgen.
Het is dus schadelijker voor kleuters om ze ervan weg te houden dan om erover
te praten. Daarbij is het wel belangrijk dat kinderen uitleg krijgen op hun
niveau. Het kan kinderen sterk raken maar ze kunnen er ook attent mee omgaan.
Door op een goede manier om te gaan met verlies bij kleuters, kan er bij hen
een sterkere basis worden opgebouwd voor de rest van hun leven. Ze kunnen op
die manier opgroeien tot sterke volwassenen.
Een quote uit mijn
startartikel illustreert dit: ‘Als we
kinderen en jongeren leren in duurzame relaties van mensen te houden, dan weten
we ook dat ze voorbestemd zijn om diep verdriet te ervaren als mensen die hen
dierbaar zijn iets overkomt. Leren over verdriet is leren over liefde. En als
je kinderen en jongeren met verdriet het vertrouwen kunt geven dat tranen
worden gedroogd, niet voor altijd, maar altijd weer, heb je hen wellicht een fundamentele boodschap voor het leven
meegegeven.’
Dit is volgens mij een
quote die heel belangrijk is voor iedereen die met kinderen en jongeren in
contact komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten